Afkicken

Ik geef het eerlijk toe. Ik hou niet van sport. Het zou goed voor me zijn, ik weet het. Maar toch, onregelmatige diensten en sporten. Het is en blijft een akelige combinatie. Het enige wat ik leuk vind is skeeleren. Niet dat ik er goed in ben, alles behalve. Het remmen zal ik nooit leren. Ik skeeler dan ook alleen daar waar een goeie berm is. De bermrem, die lukt me nog net. (snel in de berm springen als ik moet stoppen)

Op twitter las ik een mooie omschrijving van iemand die van sport kijken houdt. En dan dus alle sporten. Een Sport omnivoor. En dát ben ik wel!

Ik heb de afgelopen 2 weken aan de buis gekluisterd gezeten. De Olympische Spelen! Ik heb gezien hoe de Nederlandse meiden zilver wonnen op de estafette. Hoe Marianne Vos goud won. Hoe Epke zijn vier jaar lange strijd met goud beloond heeft gekregen. Alle grote sportmomenten heb ik live op tv gezien. Ik heb er van genoten. Ook de mindere goden kregen mijn aandacht. En mijn respect. Want ga er maar aan staan. Vier jaar lang minimaal 10.000 trainingsuren per jaar. Dat schijnt het minimum te zijn om topsporter te kunnen zijn.En dat allemaal om naar de "Spelen" toe te leven.

Ook Mart Smeets werd geen avond overgeslagen. Ondanks alle kritiek en zelfs acties tegen hem blijf ik fan van hem. Een vakman pur sang vind ik hem.

En gister.... gister was de laatste dag. De sluitingsceremonie was prachtig. George Michael, Queen, zelfs Freddie was er en John Lennon.
Wederom ging ik een avond veel te laat naar bed. En nu?

Nu zit ik wat onwennig achter mijn laptop. Geen sport op tv. Geen Mart met leuke tafelgasten. Geen Churandi Martina die blij is. Ik weet niet wat ik met mijn tijd moet doen.

Zou hier een dokter voor zijn? Een dokter die mij kan helpen? Ik moet afkicken. Ik ben een sport omnivoor. Met een probleem.