Schuitje varen......

Gister was het de warmste dag van het jaar. Ik denk dat het wel redelijk veilig is om dat te stellen.
En wat kun je beter doen bij die verzengende hitte? Het water op natuurlijk!

Ik heb samen met mijn zus een bootje gehuurd en heerlijk door Haarlem en omgeving gevaren.
Soms zijn foto's beter dan woorden dus:

Met dit bootje zijn we weggeweest. De kap had de verhuurmeneer er al voor ons afgehaald.

Na een tijd varen waren we wel toe aan een bak koffie en een sanitaire stop. Geen slechte locatie toch? Molen de Adriaan, aan het Spaarne te Haarlem.

De hele dag dit soort vergezichten. Ik kan er wel aan wennen hoor!

De Haarlemse Heuvelen. Voormalige vuilnisbelt. Nu lijkt het nog wat. Al doet het mij elke keer weer aan de Teletubbies denken.....

En hoe sluit je zo'n heerlijke dag in stijl af? Lekker uit eten. Turkse tapas. Buiten uiteraard.
Het was echt een verrukkelijke dag. Dit gaan we vaker doen!

Afkicken

Ik geef het eerlijk toe. Ik hou niet van sport. Het zou goed voor me zijn, ik weet het. Maar toch, onregelmatige diensten en sporten. Het is en blijft een akelige combinatie. Het enige wat ik leuk vind is skeeleren. Niet dat ik er goed in ben, alles behalve. Het remmen zal ik nooit leren. Ik skeeler dan ook alleen daar waar een goeie berm is. De bermrem, die lukt me nog net. (snel in de berm springen als ik moet stoppen)

Op twitter las ik een mooie omschrijving van iemand die van sport kijken houdt. En dan dus alle sporten. Een Sport omnivoor. En dát ben ik wel!

Ik heb de afgelopen 2 weken aan de buis gekluisterd gezeten. De Olympische Spelen! Ik heb gezien hoe de Nederlandse meiden zilver wonnen op de estafette. Hoe Marianne Vos goud won. Hoe Epke zijn vier jaar lange strijd met goud beloond heeft gekregen. Alle grote sportmomenten heb ik live op tv gezien. Ik heb er van genoten. Ook de mindere goden kregen mijn aandacht. En mijn respect. Want ga er maar aan staan. Vier jaar lang minimaal 10.000 trainingsuren per jaar. Dat schijnt het minimum te zijn om topsporter te kunnen zijn.En dat allemaal om naar de "Spelen" toe te leven.

Ook Mart Smeets werd geen avond overgeslagen. Ondanks alle kritiek en zelfs acties tegen hem blijf ik fan van hem. Een vakman pur sang vind ik hem.

En gister.... gister was de laatste dag. De sluitingsceremonie was prachtig. George Michael, Queen, zelfs Freddie was er en John Lennon.
Wederom ging ik een avond veel te laat naar bed. En nu?

Nu zit ik wat onwennig achter mijn laptop. Geen sport op tv. Geen Mart met leuke tafelgasten. Geen Churandi Martina die blij is. Ik weet niet wat ik met mijn tijd moet doen.

Zou hier een dokter voor zijn? Een dokter die mij kan helpen? Ik moet afkicken. Ik ben een sport omnivoor. Met een probleem.

Moeders.....

De afgelopen jaren merkten we het al. Moeders ging achteruit. Niet alleen lichamelijk maar vooral geestelijk.
Ze vergat vaak dingen, vertelde vier keer hetzelfde en keek verbaasd als je dat tegen haar vertelde. Ze reageerde fel op dingen die in haar ogen fout gingen. Vooral mijn vader moest het bezuren.

Een gesprek met haar huisarts gaf duidelijkheid. We weten al een paar jaar dat ze verkalkte hartkleppen heeft. Wat dat betreft is ze al een lopende tijdbom. Ook heeft ze COPD. Bij tijden super benauwd dus. En sinds vorige week is het officieel. Mams heeft Alzheimer. Na wat op internet gezocht te hebben zijn we (mijn zus, broer en ik) er achter gekomen dat ze in fase 2 zit.
Nog steeds heeft mijn vader het ontzettend zwaar. Hij doet niks meer goed bij haar.
Ze is agressief, slaat het zelfs soms. Ze schotelt hem vlees voor wat al een week in de koelkast staat en moppert als hij zijn bord niet leeg eet.

Het wordt steeds moeilijker om 'gezellig'  een middagje op de koffie te gaan. Omdat ik er ontzettend slecht tegen kan. Vind het moeilijk om mijn moeder zo te zien. Maar vooral heb ik moeite met de manier hoe mijn vader zijn leven nu door komt. Zo dapper, zo sterk, zo ontzettend geduldig. En zo opgelucht als er visite is. Dat de aandacht van moeders even niet alleen op hem gericht is. En hij op die manier even lucht en rust krijgt.

En vooral dat laatste is voor mij reden genoeg om wat regelmatiger op de koffie te gaan. Hoe moeilijk ook!

Bloggen? Ik? Waarom ook niet....

Al een hele tijd lees ik leuke blogs op het net. En elke keer denk ik: "dat kan ik ook."
Maar dan gelijk die twijfel er achteraan. "Wie leest mijn blogs? Heb ik wel iets te melden? En waar zou ik het in hemelsnaam over moeten hebben?

Wat kan mij het schelen, ik ga het gewoon doen! Proberen elke week een blog te plaatsen.
Voor de fun, over dingen die ik leuk vind. Dingen die me bezig houden. Over het leven. Oftewel; over Flo enzo....